Αποτελεσματικότητα  Προεγχειρητικής θεραπείας:
Δεδομένα από το 41ο San Antonio Breast Cancer Symposium

Γράφει ο Δημήτριος Τρυφωνόπουλος
Ογκολόγος - Παθολόγος
Επιμελητής Β’ Παθολογικής Κλινικής - Νοσοκομείο Άγιος Σάββας

Τον Δεκέμβριο του 2018 πραγματοποιήθηκε το 41ο ετήσιο San Antonio Breast Cancer Symposium (SABCS), το μεγαλύτερο συνέδριο αφιερωμένο αποκλειστικά στον καρκίνο του μαστού, διεθνώς. Περιλαμβάνει παρουσιάσεις κλινικής, εργαστηριακής και μεταφραστικής έρευνας, καθώς και πρόγραμμα για τους συλλόγους των ασθενών.
Αυτή τη χρονιά παρουσιάστηκαν αρκετά δεδομένα που αφορούν την προεγχειρητική χημειοθεραπεία, τη συμπληρωματική θεραπεία, τη μεταστατική νόσο, καθώς και τη χημειοπροφύλαξη σε προκαρκινικές αλλοιώσεις του μαστού.

Αναλυτικά:

Σχετικά με τα πιο σημαντικά δεδομένα που αφορούν την αποτελεσματικότητα της Προεγχειρητικής θεραπείας και παρουσιάστηκαν στο συνέδριο είναι τα παρακάτω:

Η μελέτη KATHERINE αφορά γυναίκες με HER-2 θετικό καρκίνο μαστού οι οποίες έλαβαν προεγχειρητική θεραπεία. Σε όσες από αυτές βρέθηκε υπολειμματική νόσος κατά το χειρουργείο, φάνηκε πως η θεραπεία με το, γνωστό από τη μεταστατική νόσο T-DM 1, ελάττωσε σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπής σε σχέση με το trastuzumab.

Επιπλέον παρουσιάστηκαν δεδομένα μετα-ανάλυσης δημοσιευμένων δεδομένων >27000 ασθενών οι οποίοι έλαβαν προεγχειρητική θεραπεία.

Όσοι από τους ασθενείς παρουσίαζαν πλήρη ύφεση του καρκίνου στο χειρουργείο, είχαν καλύτερη έκβαση σε σχέση με τους ασθενείς που είχαν υπολειπόμενη νόσο, ειδικά στην ομάδα των ¨τριπλά αρνητικών¨ καρκίνων μαστού και ακολούθως των HER-2 θετικών ασθενών. Οι ασθενείς με πλήρη εξάλειψη του καρκίνου μετεγχειρητικά (παθολογοανατομική πλήρης ύφεση) δε φάνηκε να ωφελούνται από επιπλέον μετεγχειρητική χημειοθεραπεία.

Τέλος, παρουσιάστηκαν πρώιμα δεδομένα από τη μελέτη PALLET, που αφορά προεγχειρητική θεραπεία με letrozole ± palbociclib σε γυναίκες με ορμονοευαίσθητο και HER-2 αρνητικό καρκίνο μαστού. Φάνηκε πως ο συνδυασμός με palbociclib υπερέχει, ενώ διαφαίνονται καλύτεροι δείκτες ανταπόκρισης στην προεγχειρητική ορμονοθεραπεία της ορμονοευαίσθητης νόσου, όπως το Ki-67, αφού η παθολογοανατομική ύφεση σε αυτή την ομάδα γυναικών δεν φαίνεται να έχει τόσο αξία μιας και σπάνια είναι εφικτή.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά η αξία της προεγχειρητικής θεραπείας, η οποία μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες πρόγνωσης αλλά και εξατομίκευσης της θεραπείας σε επιλεγμένες περιπτώσεις ασθενών.