Βάσω, Survivor. Μέλος ΔΣ και εθελόντρια του "Άλμα Ζωής"

Ποτέ δεν φανταζόμουν, ότι μια γυναίκα στα 29 της χρόνια μπορεί να ασθενήσει από καρκίνο του μαστού. Εάν δεν συνέβαινε σε εμένα, δεν θα το πίστευα ποτέ. Ακριβώς 9 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ψηλάφησα εντελώς τυχαία κάτι στο στήθος μου, χωρίς καν να γνωρίζω την έννοια της αυτοεξέτασης. Τη στιγμή εκείνη, ούτε που σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να ήταν καρκίνος, ώσπου μου το ανακοίνωσε η γιατρός μου. Πάγωσα, με κυρίευσε θυμός και απορία. Ήμουν εντελώς ανυποψίαστη και απροετοίμαστη. Στο άμεσο οικογενειακό μου περιβάλλον δεν υπήρχαν άτομα που να δικαιολογούν βεβαρημένη κληρονομικότητα. Έμαθα όμως πως, ο καρκίνος δεν κάνει διαχωρισμούς.

Μετά τη διάγνωσή μου, η γιατρός μου με συμβούλεψε να δράσω άμεσα. Έτσι, βρήκα τον κατάλληλο χειρουργό μαστού για μένα και μέσα σε τρεις ημέρες υποβλήθηκα σε ογκεκτομή και λεμφαδενικό καθαρισμό. Η απόφαση ήταν δύσκολη αλλά μου χάρισε τη ζωή μου.

Λίγες μέρες μετά την επέμβασή μου, ο ογκολόγος μου, μου ανακοίνωσε πως θα έπρεπε να επιβληθώ σε χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Άγνωστες για μένα ορολογίες στα 29 μου χρόνια. Η καθημερινότητα ήταν επώδυνη για εμένα και για τους δικούς μου, το νοσοκομείο είχε γίνει το δεύτερό μου σπίτι. Χάρη στη μεγάλη όμως υπομονή και ελπίδα που είχα για το μέλλον, συνέχισα να πηγαίνω κανονικά στη δουλειά μου κάθε μέρα, θέλοντας να αποδείξω στον ίδιο μου τον εαυτό ότι ακόμη ήμουν χρήσιμη.

Με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής» με "σύστησε" ο χειρουργός μου. Στην αρχή, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν για αυτό που μου συνέβαινε, ίσως και από ντροπή. Άλλωστε, για μια γυναίκα το στήθος είναι το σύμβολο της θηλυκότητας της. Στον Σύλλογο έλαβα Ψυχοκοινωνική Στήριξη, η οποία με έκανε να ξεπεράσω τους φόβους μου και τις ανασφάλειές μου και έτσι με τον καιρό αποκτήσαμε μια δυνατή σχέση. Δύο χρόνια μετά, αποφάσισα να εκπαιδευτώ εθελόντρια (μέσω του Προγράμματος Reach to Recovery) από τον Σύλλογο και να μπορώ και εγώ να στηρίζω συναισθηματικά γυναίκες που περνούν κάτι ανάλογο με εμένα. Μου άρεσε αυτή η ιδέα.

Σήμερα, εννιά χρόνια μετά, νιώθω πως η ζωή μου έχει πλέον αλλάξει. Έχω κρατήσει μόνο τα θετικά που έφερε στην ζωή μου ο καρκίνος. Κατάλαβα τι έχει αξία και νόημα. Έμαθα να ξεχωρίζω τα ασήμαντα από τα σημαντικά και να απολαμβάνω τις στιγμές με την οικογένειά μου και τους φίλους μου!

Ο καρκίνος του μαστού ήταν για μένα μια επιβεβαίωση ότι μπορώ να είμαι επιθυμητή σαν γυναίκα και μετά από μια τέτοια ασθένεια. Ίσως τελικά να ήταν τυχερό αυτό που μου συνέβη γιατί μου έδωσε να καταλάβω ότι η ζωή είναι όμορφη και γλυκιά, φτάνει όμως να πιστέψουμε σε αυτή και να την διεκδικήσουμε!

Βάσω Γιοχάη
Μέλος και εθελόντρια του Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής»